Μ’ ένα παλιό πουκάμισο
και μια παλιοτραγάσκα,
από μικρός στην αγορά
δουλεύω μες στην πιάτσα.
Τα μπράτσα μου να ‘ναι καλά
και δεν φοβάμαι χάρο,
ζωή χρυσή θα την περνά
εκείνη που θα πάρω.
Είμαι παιδί εργατικό
κι όλοι με εκτιμάνε
κι αν την τραγιάσκα μου φορώ
δεν με παρεξηγάνε.
Τα μπράτσα μου να ‘ναι καλά
και δεν φοβάμαι χάρο,
ζωή χρυσή θα την περνά
εκείνη που θα πάρω.
Βρέξει χιονίσει στη δουλειά
ποτέ δεν τη φοβάμαι,
βγάζω το μεροκάματο
και ήσυχος κοιμάμαι.
Τα μπράτσα μου να ‘ναι καλά
και δεν φοβάμαι χάρο,
ζωή χρυσή θα την περνά
εκείνη που θα πάρω.
