Αναρωτιέμαι μάτια μου, που πήγε τόσο πάθος;
εκείνα που πιστέψαμε κοιμούνται και λιμνάζουν.
Την ώρα που χορεύαμε, θα έγινε το λάθος
και τα όνειρα που κάναμε γελάνε και σαρκάζουν.
Στον απολογισμό μας σπάσαν κάτι χρόνια,
τι κρίμα ήταν γυάλινα, δεν ήτανε αιώνια.
Ξανά απ’ την αρχή τα λάθη μου τα είδα,
γίνεται η δύση ανατολή, χαράζει μια ελπίδα.
Αναρωτιέμαι μάτια μου, τι έφταιξε στο τέλος;
με Κύκλωπες τα βάλαμε, θεούς και λεστριγόνες.
Στη φτέρνα πως μας πέτυχε το άτιμο το βέλος
και λεηλατήσαν τις ψυχές απατηλοί αγώνες;
Στον απολογισμό μας σπάσαν κάτι χρόνια,
τι κρίμα ήταν γυάλινα, δεν ήτανε αιώνια.
Ξανά απ’ την αρχή τα λάθη μου τα είδα,
γίνεται η δύση ανατολή, χαράζει μια ελπίδα
