Απορώ με το θράσος κάποιων απορώ
που πιστεύουν πως μπορούν
πως αισθάνονται οι άλλοι ν’ αγνοούν κι επιμένουν
Απορώ πιο συγκεκριμένα εγώ μ’ αυτή πως μπορεί έτσι σε εμένα να φερθεί
Και τώρα φοράει τ’ αθώο βλέμμα κι έρχεται ξανά κοντά σε μένα
Πως μπορεί να με κοιτά χωρίς ντροπή μετά απ’ όσα έκανε σε μένα
Πως μπορεί να μ’ ακουμπά χωρίς ντροπή μ’ αυτά τα χέρια της τα λερωμένα
Πως για πες μου πως μπορώ τη δύναμη να βρω για να τη συγχωρήσω πάλι
Ποιος θα άντεχε να ζει με κάποια σαν αυτή, με κάποια σαν αυτή…
Απορώ με το θράσος κάποιων απορώ
που ό,τι θέλουν κάνουν και τους άλλους δεν τους σκέφτονται ποτέ, τ’ αποφεύγουν
Απορώ πιο συγκεκριμένα εγώ μ’ αυτή πως μπορεί έτσι σε εμένα να φερθεί
Και τώρα φοράει τ’ αθώο βλέμμα κι έρχεται ξανά κοντά σε μένα
Πως μπορεί να με κοιτά χωρίς ντροπή μετά απ’ όσα έκανε σε μένα
Πως μπορεί να μ’ ακουμπά χωρίς ντροπή μ’ αυτά τα χέρια της τα λερωμένα
Πως για πες μου πως μπορώ τη δύναμη να βρω για να τη συγχωρήσω πάλι
Ποιος θα άντεχε να ζει με κάποια σαν αυτή, με κάποια σαν αυτή
