Ποτέ δεν είχα φανταστεί
Τόσο μεγάλη απώλεια
Τι πραγματικά θα ένοιωθα
Άν σ’ έχανα
Το γνώρισα κι αυτό
Με τον πιο βίαιο τρόπο
Περιμένοντας καρτερικά
Τη στιγμή που θα γύριζες πίσω
Αυπνίες εφιάλτες
Αναμνήσεις που ‘χαν χαραχτεί μέσα μου
Που ‘ταν θαμμένες
Δε γνώριζα πόσο βαθιά μου είσαι
Δε γνώριζα πόσο σε χρειάζομαι
‘Ερωτά μου
Συγχώρεσέ με
Ο εγωισμός είχα καλύψει τις αξίες
Ο φόβος μου απώθησε την εικόνα σου
Στο ασυνείδητο
Έτσι μόνο μπορούσα να σε διαγράψω
Πόσο λάθος έκανα
Πόσο αργά το κατάλαβα
Ότι είσαι για μένα τα πάντα
Είσαι ψυχή,πνοή ανέμου στη ζωή μου
Κι εγώ σε σκότωνα
Κάθε μέρα λίγο λίγο
Σκότωνα κι εμένα όμως
Πως με μπέρδεψε έτσι ο έρωτας
Που δεν έσβησε
Κι ούτε θα σβήσει ποτέ
Πονάω
Για κάθε μέρα που σε πλήγωσα
Που σ’ έκανα να νιώθεις ένα τίποτα
Και εξαφάνιζα την αγάπη
Και τον έρωτά μας
