Βγήκε μακριά μου, τώρα πια,
η μορφή σου, φεύγει, προσπερνά,
είσαι σε αντίπαλη πλευρά,
δεν υπάρχει ελπίδα πια, καμιά.
Περασμένες τρεις, μεσάνυχτα,
το κορμί σου πλάι με ξενυχτά,
οπτασία, δε με ξεγελά,
είσαι η σκοτεινή μου η πλευρά.
Αργά, αργά, είναι αργά,
δε θέλω να γυρίσεις πια,
κουράστηκα να προσπαθώ
και να πεθαίνω όσο ζω.
Φύγε μακριά μου τώρα πια,
πειρασμός στο αίμα σου περνά,
είσαι ένας καημός που δε γυρνά,
το ρολόι που δεν ξαναχτυπά.
Περασμένες τρεις, μεσάνυχτα,
το άρωμά σου απλώνεται πικρά,
η φωνή σου ακούγεται σβηστά,
όχι, πίσω δε γυρίζω πια.
Αργά, αργά, είναι αργά,
δε θέλω να γυρίσεις πια,
κουράστηκα να προσπαθώ
και να πεθαίνω όσο ζω.
