Το ‘ξερα πάντα πως θα ‘ρθεις
ίσως αργά ίσως νωρίς
κι έλεγα μια ζωή πως θα σε περιμένω
κι ήρθες σαν να ‘πιασε η ευχή
για μια καινούργια εποχή
κι είχες το βλέμμα καθαρό κι ερωτευμένο
Άργησες πολύ να ανθίσεις
έρωτα που σ’ έψαχνα καιρό
μες στα «όχι» των αγγέλων
και τα «ναι» των αρχαγγέλων
ρόδο της αγάπης πορφυρό
Το ‘ξερα θα ‘φτανες χαρά
δες πώς ανοίγω τα φτερά
από τη μοναξιά μου να λιποτακτήσω
κι ήρθες απόψε σαν γιορτή
είχα την πόρτα μου ανοιχτή
έτοιμος πάντα από καιρό να σ’ αγαπήσω.
