Βαρύ το κλίμα στο σπίτι
που τη ζωή μου, μια μέρα αφόρησα
δε θέλω άλλον προφήτη
καί το δικό μου Θεό προκαλώ
σ’ έναν κόσμο τρελό
που για πρόβα, μια νύχτα φόρεσα
Στον τοίχο μέσα σε πλαίσιο
τα “μπράβο” που ανεβαίνω ακόμα
και της ζωής μου το απαίσιο
μ’ αγωνία περιμένω να δω
μ’ ένα απλό “σ’ αγαπώ”
να αλλάζει, να παίρνει χρώμα
Άριστα
στο σχολείο, στο πτυχίο μου,
Άριστα
και να λέει ο μπαμπάς τα ευχάριστα
σε γνωστούς καί συγγενείς
Άριστα
να χαθούν μες στις νύχτες μου
άχρηστα
κι ας φέρομαι ακόμα αχάριστα
δε μ’ αγάπησε κανείς
Κουράστηκα για να γίνω
αυτό, που οι άλλοι, ονειρεύτηκαν για μένα
και τώρα, να που συγκρίνω
ό, τι ωραίο κι απλό προσπερνώ
με ό,τι ανούσιο κρατώ
για καιρό, δίχως λόγο κανέναν
Άριστα
στο σχολείο, στο πτυχίο μου,
Άριστα
και να λέει ο μπαμπάς τα ευχάριστα
σε γνωστούς καί συγγενείς
Άριστα
να χαθούν μες στις νύχτες μου
άχρηστα
κι ας φέρομαι ακόμα αχάριστα
δε μ’ αγάπησε κανείς
