Ωχ, αμάν, και ω λα λα και ουφ και συννεφιές
απ’ τα μπαούλα βγάζω τις παλιές τις φορεσιές
την ταξική συνείδηση τη βρίσκω στα ζιπούνια
με πνίγει η συγκίνηση μου φτάνει ως τα μπούνια
Στο τσίρκο που μεγάλωσα συνήθισα που λες
να κάνω ακροβατικά και χίλιες ζαβολιές
στο τεντωμένο το σκοινί με την ψυχή στο στόμα
να παίζω τη Μαχαρανή σε πουπουλένιο στρώμα
Και την αρκούδα να καθαρίζω
να τη μορφώνω, να τη φροντίζω
μα η αρκούδα είναι αρκούδα
κι όταν θυμώνει μου λέει “τραγούδα”
Κατάπια ένα μικρόφωνο κι έναν ενισχυτή
και δεν εκαταδέχτηκες να ‘ρθεις στην κλινική
γι’ αυτό θα σε καταραστώ συνάδελφε ακροβάτη
να καταπιείς τραγουδιστή να μείνεις στο κρεβάτι
Και την αρκούδα να καθαρίζεις
να τη μορφώνεις, να τη φροντίζεις
μα η αρκούδα είναι αρκούδα
κι όταν θυμώνει σου λέει “τραγούδα”
