Τα όνειρα αυτών που ταξιδέψανε
με τόσες προσδοκίες κάτω απ’ τη βροχή,
κι ένας χλωμός, κι ένας χλωμός,
κι ένας χλωμός ήλιος, κι ένας χλωμός ήλιος,
τίποτ’ άλλο.
Τους πόθους που ποτέ δε ζευγάρωσαν
σ’ ένα αστέρι του κάμπου μέσα στη σιγή
κι ένα πικρό χαμόγελο, τίποτ’ άλλο.
Τις ελπίδες αγέλαστων παιδιών
που πέταξαν μέσα στο πρωί
και λίγα μαραμένα χαμολούλουδα,
και λίγα μαραμένα χαμολούλουδα,
τίποτα, τίποτα, τίποτα, τίποτ’ άλλο,
τίποτα, τίποτα, τίποτα, τίποτ’ άλλο.
