Ν’ άνοιγα μια αυγή τα παραθύρια
σ’ άλλο κόσμο πιο καλό,
να τρέχαν οι βρύσες μας ζαφείρια
και αθάνατο νερό.
Ασ’ τα όνειρα Βαγγέλη,
δεν ταιριάζουνε σε μας,
η ζωή αλλιώς τα θέλει,
δούλευε και μη μιλάς.
Να σπάγαν του κόσμου οι καθρέφτες
να γινόμασταν παιδιά,
να κρεμάγανε όλους τους ψεύτες
μιαν αυγή απ’ τη ροδιά.
Ασ’ τα όνειρα Βαγγέλη,
δεν ταιριάζουνε σε μας,
η ζωή αλλιώς τα θέλει,
δούλευε και μη μιλάς.
