Ξέβρασε η θάλασσα με οργή
Τις αμαρτίες του κόσμου
Και είδα τα κύματα με ορμή
Σαν μέγγενες ομπρός μου
Εκλαιγε η μάνα το παιδί
Και το παιδί τη μάνα
Και μοιάζαν ζωντανοί νεκροί
Φωνάζοντας την Αννα
Και αν από λάθος εγώ ζω
Και μ’ έχουν ξεγραμμένη
Ξέρω στην γη, στον ουρανό
Οτι κραυγή μου μένει
Και αν από λάθος εγώ ζω
Και μ’ έχουν ξεγραμένη
Ξέρω στου φεγγαριού το φως
Αυτή η πληγή βαθαίνει
Γέμισε ο τόπος με λιγμό
Και αδειάσανε οι δρόμοι
Ο φόβος φίλος και εχθρός
Σαν φάντασμα η πόλη
Εκλεβε ο ένας τη ζωή
Και ο άλλος τη πουλούσε
Και άφησα πίσω τη ψυχή
Αυτήν που μ’ αγαπούσε
Και αν από λάθος εγώ ζω
Και μ’ έχουν ξεγραμμένη
Ξέρω στην γη, στον ουρανό
Οτι κραυγή μου μένει
Και αν από λάθος εγώ ζω
Και μ’ έχουν ξεγραμμένη
Ξέρω στου φεγγαριού το φως
Αυτή η πληγή βαθαίνει
