Κάθε φορά που ανεβαίνω τα σκαλιά και ανασαίνω
τον καπνό τον φωτισμένο της σκηνής
Δεν έχει τίποτα αλλάξει απ’ την πρώτη μου φορά
κι ας μην το ξέρει και το βλέπει πια κανείς
Δεν έψαξα ποτέ μου για αστέρια στη σκηνή
Πατέρα κάτι μου `μαθες κι εσύ
Τ’ αστέρια είναι ψηλά στον ουρανό
Και με το φως το ταπεινό
Τις νύχτες φέγγουνε στη γη
Κάθε φορά που αυτό που έρχεται από μας
σε κάνει να χαμογελάς και το κορμί σου να κουνάς
Βλέπω τα μάτια σου να λάμπουν απ’ το βάθος της σκηνής
Μάτια που λάμπουν πιο πολύ απ’ τους προβολείς
Δεν έψαξα ποτέ μου για αστέρια στη σκηνή
Πατέρα κάτι μου `μαθες κι εσύ
Τ’ αστέρια είναι ψηλά στον ουρανό
Και με το φως το ταπεινό
Τις νύχτες φέγγουνε στη γη
Κάθε φορά που η συναυλία ξεκινάει
κι ακούω τη μπότα και το hi
Κι η μπάντα αρχίζει να βαράει
Βουτάω το στίχο στο ρυθμό
Μήπως μπορέσω και σε κάνω να τολμήσεις
Ότι δεν τόλμησα εγώ
Δεν έψαξα ποτέ μου για αστέρια στη σκηνή
Πατέρα κάτι μου `μαθες κι εσύ
Τ’ αστέρια είναι ψηλά στον ουρανό
Και με το φως το ταπεινό
Τις νύχτες φέγγουνε στη γη
Ουρλιάζει πίστα και καλεί
να προσκυνήσουν οι πιστοί
Στις φίρμες στρώνουνε το κόκκινο χαλί
Αλλά δεν βλέπουν όλοι αυτοί
μέσα στην τόση υπερβολή
Πως το αληθινό αστέρι είσαι εσύ
Δεν έψαξα ποτέ μου για αστέρια στη σκηνή
Πατέρα κάτι μου `μαθες κι εσύ
Τ’ αστέρια είναι ψηλά στον ουρανό
Και με το φως το ταπεινό
Τις νύχτες φέγγουνε στη γη
Και ένα αστέρι είσαι εσύ.
