Η ώρα δεν περνά – η καρδιά πονά
που είσαι μακριά της
Σ’ όνειρα θολά κάπως μαγικά
έξω απ’ τα νερά της
Η ώρα δεν περνά – η καρδιά πονά
ό, τι αγκαλιάζει
Η ψυχή τολμά, ό, τι τη νικά
πάντα να ξαφνιάζει
Δεν ξέρω πόσο πια να παλέψω
Να σε ξεχάσω, δε θα τ’ αντέξω
Θα αφήσω την καρδιά μου να χάσει
μα όμως ποτέ της – δε θα ξεχάσει
Ξημέρωσε ξανά – το φως σε διαπερνά
κερδίσαμε τη μάχη
Η καρδιά νικά – ποντάρει στα τυφλά γιατί έτσι έχει μάθει
Η ώρα δεν περνά – η καρδιά πονά
ό, τι αγκαλιάζει
Η ψυχή τολμά, ό, τι τη νικά
πάντα να ξαφνιάζει
Δεν ξέρω πόσο πια να παλέψω
Να σε ξεχάσω, δε θα τ’ αντέξω
Θα αφήσω την καρδιά μου να χάσει
μα όμως ποτέ της – δε θα ξεχάσει
