Χωρίσαμε ένα δειλινό,
“αύριο” μου ‘πες, “αύριο”.
Φαντάροι φεύγαν στο σταθμό,
“αύριο” λέγαν, “αύριο”.
Εμπόροι κλείναν τα ρολά,
“αύριο πάλι, αύριο”.
Καράβια σφύριζαν μακριά,
“αύριο” λέγαν, “αύριο”.
Την άλλη μέρα έρημοι δρόμοι,
κι ένα σφαγμένο μικρό αηδόνι
ήμουν εγώ.
Την άλλη μέρα ένα κανόνι
ξέρναγε νύχτα, ξέρναγε χιόνι
στον Υμηττό.
Ζούσαμε και δε ζούσαμε,
“αύριο” λέγαμε, “αύριο”.
Φεύγαν όσοι αγαπούσαμε,
“αύριο” λέγαμε, “αύριο”.
Ποιοι λείπανε μετρούσαμε,
μα “αύριο” λέγαμε, “αύριο”.
Φεύγαν και τραγουδούσαμε
“αύριο, αύριο, αύριο”.
