Απ’ τη μια θυμώνω και φωνάζω φύγε από μπροστά μου
κι απ’ την άλλη λιώνω και σε θέλω να ‘σαι κάθε λεπτό
κοντά μου,
τα όριά μου έχω περάσει κι η καρδιά μου πάει να σπάσει
και τον εαυτό μου βρίζω, δε με αναγνωρίζω,
ποιος, εγώ.
Φαίνεται εγώ, μάλλον εγώ, σίγουρα εγώ,
αυτή τη φορά δε γλιτώνω εγώ,
θα παραδεχτώ, πως σ’ αγαπώ
αυτή τη φορά δε γλιτώνω εγώ.
Απ’ τη μια θυμώνω απ’ το σπίτι όταν απλά περάσεις
μα απ’ την άλλη σαν τρελός σε ψάχνω όταν λίγο αργείς
να φτάσεις,
αν το χέρι σου κρατάω και στα μάτια σε κοιτάω
ό, τι κι αν μου κάνεις πάντα το ξεχνάω, συγχωράω
ποιος, εγώ.
Φαίνεται εγώ, μάλλον εγώ, σίγουρα εγώ,
αυτή τη φορά δε γλιτώνω εγώ,
θα παραδεχτώ, πως σ’ αγαπώ
αυτή τη φορά δε γλιτώνω εγώ,
μάλλον εγώ, σίγουρα εγώ,
αυτή τη φορά δε γλιτώνω εγώ,
θα παραδεχτώ, πως σ’ αγαπώ
αυτή τη φορά δε γλιτώνω εγώ.
Έλεγα, σιγά μην την πατήσω, μην αγαπήσω
όμως κάθε κύτταρό μου παραδίνεται μωρό μου
ποιος, εγώ.
Φαίνεται εγώ, μάλλον εγώ, σίγουρα εγώ,
αυτή τη φορά δε γλιτώνω εγώ,
θα παραδεχτώ, πως σ’ αγαπώ
αυτή τη φορά δε γλιτώνω εγώ
μάλλον εγώ, σίγουρα εγώ,
αυτή τη φορά δε γλιτώνω εγώ,
θα παραδεχτώ, πως σ’ αγαπώ
αυτή τη φορά δε γλιτώνω εγώ.
