Είναι μια από τις φορές που έχω κάτι στο μυαλό μου
απ’ αυτές που όλου νομίζουν πως σκοτώνω τον καιρό μου
θυμάμαι γράφω στίχους καταγράφω το παρόν μου
και μέσα στα τραγούδια συναντάω το παρελθόν μου
Καψούρα με τους στίχους και ψώνιο με τις νότες
τις λούπες, τις κιθάρες, τα ταμπούρα και τις μπότες
αγάπη με το μπάσο θα `χω μέχρι να γεράσω
αγάπη που δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεράσω
Βινύλια στοίβες γύρω μου σε κούτες και σε ράφια
αξίζουν πιο πολύ από του κόσμου τα παλάτια
ο ήχος του μαρσάρεις και η παρέα μιας φιάλης
σπρώχζνουν τα αισθήματα στα όρια της σπατάλης
Χαμήλωσε τα φώτα τα μάτια κλείσε πέτα
ιπτάμενο χαλί μια jazz βραχνή τρομπέτα
όσο η βελόνα σκάβει τα αυλάκια αυτού του δίσκου
κι η γεύση του κονιάκ τις πληγές του ουρανίσκου
Αυτή τη ζωή έχω μάθει να κάνω
αυτή τη ζωή συνεχίζω να κάνω
μ’ αυτή τη ζωή ότι κερδίζω κι ότι χάνω
αυτή τη ζωή θα συνεχίσω φίλε μέχρι να πεθάνω
Αυτή τη ζωή έχω μάθει να κάνω
αυτή τη ζωή συνεχίζω να κάνω
μ’ αυτή τη ζωή ότι κερδίζω κι ότι χάνω
αυτή τη ζωή θα συνεχίσω φίλε μέχρι να πεθάνω
Μάρτυς μου ο Θεός τέτοια βράδια που `μαι μόνος
ακούω το όνομα μου με φωνάζει πάλι ο δρόμος
σαν να θέλει να βγω έξω να με δει να μου μιλήσει
να μου πει τα μυστικά του και μαζί μου να μεθύσει
Ύπουλη είναι η νύχτα και με κάνει ότι θέλει
ζεστή σαν αμαρτία γλυκιά σαν κοκκινέλι
βάζω το μπουφάν μου για να την ακολουθήσω
την κάθε της γωνιά τρυφερά να ψηλαφίσω
Η μουσική σαν δάκρυα που στάζουν στα ηχεία
και στην ψυχή τα αισθήματα σ’ απόλυτη αναρχία
κάπου στο βάθος μοιάζει κάτι να επιπλέει
κάτι που μου θυμίζει τη φωνή της KARLA VEI
Στα αυτιά μου απόψε όλα μοιάζουν μουσική
Οι νότες είναι οι λέξεις και η τρομπέτα μια κραυγή
μετά από δέκα χρόνια, πέντε δίσκους, δύο tattoo
υπάρχουν στο κορμί και στην ψυχή μου οι GOIN’ THROUGH
Αυτή τη ζωή έχω μάθει να κάνω
αυτή τη ζωή συνεχίζω να κάνω
μ’ αυτή τη ζωή ότι κερδίζω κι ότι χάνω
αυτή τη ζωή θα συνεχίσω φίλε μέχρι να πεθάνω
Αυτή τη ζωή έχω μάθει να κάνω
αυτή τη ζωή συνεχίζω να κάνω
μ’ αυτή τη ζωή ότι κερδίζω κι ότι χάνω
αυτή τη ζωή θα συνεχίσω φίλε μέχρι να πεθάνω
