Φεύγω, Θεέ μου avava pa se tute,
Πάρε την ψυχή μου αλαφρωμένη,
Όσοι επί γης πια δε μ’ ακούτε,
Είμαι νούφαρο ανοιχτό,
Στο νερό αλαφροπατώ,
Κλάψτε για ‘κείνων την ψυχή,
Που μαύρη πότισε βροχή.
Κοράκοι την ξεσκίζουνε,
Στο μαύρο χώμα την ξερνούνε,
Κι είναι το τέλος άγριο,
Άγριο ωσάν το κρίμα,
Που διάλεξαν μες στη ζωή.
Θεέ μου, Θεέ μου avava pa se tute,
Ntante Avava pa se tute,
Όσ’ η ψυχή μου θα ανυψούται,
Ο ντερίνι μαγκιπέ,
Αλησμόνητη αγάπη,
Ντουκχαημάσκε σι καβά μανούς.
Αυτοί που σπείραν το κακό,
Δίχως να στάξουν δάκρυ,
‘Σχωρέστε αναγάπητους,
Αμαρτωλούς και αναλγήτους,
Να ‘ναι το τέλος βάλσαμο,
Βάλσαμο στην πληγή τους,
Που διάλεξαν μες στη ζωή.
