Για άλλο σπίτι περπατούσα
όμως για σε παραμιλούσα
και μου `ρθαν δάκρυα και ζάλη
και μπήκα στο δικό σου πάλι.
Βάλε πιοτό μες στα ποτήρια,
κλείσε ξανά τα παραθύρια
κι αν σου χρωστάω από παλιά
θα σε ξοφλήσω με φιλιά.
Τώρα στο ίδιο μαξιλάρι
θα ‘ρθει ο ύπνος να μας πάρει
κι ώσπου η μέρα να χαράξει
ότι μας χάριζε θ’ αλλάξει.
Βάλε πιοτό μες στα ποτήρια,
κλείσε ξανά τα παραθύρια
κι αν σου χρωστάω από παλιά
θα σε ξοφλήσω με φιλιά.
