Άλλη μια νύχτα βάσανο, μ’ όνειρα πάλι αργόφαντα,
με πλάκωμα στο στήθος και το θεριό να σ’ έχει μονόπαντα.
Ο πόνος σου ξεκινά απ’ τα ριζά του αυχένα κι επιμένει,
πως ν’ αφεθείς στον Μορφέα με τόση ντροπή στον κόρφο σου κουρνιασμένη.
Είναι κτίστης ο νους μη σκιάζεσαι πάλι μπρος στο ανάστημά του,
όσο γεμίζει η Σελάνα τόσο κι αυτός τα θέλει όλα δικά του.
Όμως μην τρέμεις, πάψε να βαριανασαίνεις, προσπάθησε θυμήσου,
στις αγωνίες ήσουν μόνος και χωρίς ταίρι οι αντίλαλοι σου.
Μην τυχόν περάσει η μοναξιά σου, έκανες τους φίλους σου φράχτη,
Τ’ αναπάντητα αινίγματα του βίου σου μάλλον κι εσύ έχεις άχτι,
σα σφάχτη, γύρω από το Θύμο αδένα σου στήσανε χοροστάσι
οι τύψεις σου ή μάλλον τα όμορφα που ‘χεις ξεχάσει.
Σαν τα όνειρα που έκανες ξύπνιος, ναι αυτά που πολεμούσανε τις πλάνες.
Δεν είσαι σέπαλο πια σε άνθος, βάλανε τάξη κι εδώ οι τσουγκράνες.
Ο δρόμος του θεριού απόψε, ξεκίνησε απ’ αυτήν τη δύση,
τέτοιες στιγμές έρχεται ο φόβος, βάλτονα να σε κοιμίσει.
Μη βγαίνεις έξω όταν σε διώχνει η κλίνη,
τα θλιμμένα μάτια σου παραφυλά ή Σελήνη
λεβέντη μου,
άσε να σέρνονται εκείνοι.
Θα φανεί ο ήλιος σαν τελειώσουν οι θρήνοι,
να ‘χεις σημάδι μόνο της Ανατολής τη βιασύνη
λεβέντη μου,
τότε θα ‘ρθει η γαλήνη.
Θέλεις να βγεις, να ξεχαστείς, ν’ αλλάξεις λίγο λέει παραστάσεις.
Το να γίνεσαι κάποιος άλλος, μάλλον δε θα το χορτάσεις.
Το ξέρω είναι παράξενο αλλά σκέπασε τον καθρέπτη σου,
πάρε ένα βιβλίο στο χέρι, τίμα το ή κάνε το επισκέπτη σου.
Βγάλε ψεύτη σου το χρόνο, χαράμισε τον το κακό να φύγει,
κλέψε λίγο στο ζύγι, στα εφηβικά σου γύρνα τα ρίγη.
Μάθε ν’ ακούς τη σιωπή, αυτή ποτέ δε θα σε προδώσει.
Γλυκό ταξίδεμα κάνε, μόνο μ’ αυτόν που θα σου θυμώσει.
Μακριά σου οι φυγόπονοι, μακριά σου κι οι αγελαίοι.
Ψέματα σου είπανε λεβέντη μου δεν παλεύουν μόνο οι θαρραλέοι.
Για να σε ζεστάνει το ξύλο στη φωτιά κοίτα πως υποφέρει.
Τι χαράζει άραγε το δρόμο μας, βρες μου έναν που να το ξέρει.
Έναν σου λέω, έναν χωρίς κρυφή ορμή και πίκρα.
Έναν χωρίς ντροπή και παραμάνα νυχτοπαρωρίτρα.
Να θυμάσαι, γιατί ξημέρωσε και πρέπει να φύγω,
όταν δεις Παναγιά αδάκρυτη, ξεθάρρεψε και γέλα λίγο.
