Βόρειος καημός και ψηλός γκρεμός
όλα δείχνουν εδώ πάνω
σάπια φρούτα εκεί χάμω
και δε βλέπω φως.
Και θέλω να `ρθω να σου πω
πως το φεγγάρι εδώ γελάει
και απ’ το κλάμα με φιλάει
γιατί όταν σ’ άκουσα να κλαις
άναψαν μέσα μου φωτιές
αφού το δάκρυ σε γερνάει.
Βόρειος καημός, γέροντας γιατρός
όλα δείχνουν γιατρεμένα
κι απ’ το πείσμα, κι απ’ το ψέμα
Καθαρός καημός, καθαρός καιρός.
Θάλασσα, ουρανός, σκοτάδι και φως, η μέρα κυλάει
να κοιτάζουμε εμπρός, δε γίνεται αλλιώς
το δάκρυ πια δε μας πάει.
