Κόσμος βραδινός, φεγγάρι με φως
μια νύχτα του Αυγούστου.
Περπατώ αργά, σοκάκια μικρά
τριγύρω γιορτάζουν.
Θάλασσες φωτιά και φώτα θαμπά,
παρέες που γελάνε
κι ένας ουρανός μ’ αστέρια και φως
μια νύχτα του Αυγούστου.
Κι είναι η μορφή σου καράβι που φεύγει
Κι είσαι αέρας σε ξένο νησί
Κι είναι η φωνή σου τραγούδι που μένει
Κι εγώ ξανά τραγουδώ…
Γέλια και φωνές,
κουβέντες τρελές
και πάρτι στην άμμο.
Τραγούδια, μουσικές, αγάπες παλιές.
Τη σκέψη μου χάνω.
Κοιτάζω από ψηλά, τα σπίτια μικρά,
εικόνες ονείρου.
Κάπου εκεί μπορεί να είσαι κι εσύ
αυτό το βράδυ του Αυγούστου.
