Βρέχει ουρανός και βρέχομαι
μα εγώ σε σένα έρχομαι.
Βρίσκω έρημο το σπίτι,
παραθύρια σφαλιστά,
πόρτα βλέπω κλειδωμένη
και τα φώτα σου σβηστά.
Βρέχει ουρανός και βρέχομαι
μα εγώ σε σένα έρχομαι.
Την πόρτα σου αμπάρωσες
και την καρδιά μου μάτωσες.
Με χτυπάει το αγιάζι,
με χτυπάει η κακοκαιριά
ν` αρρωστήσω, να πεθάνω
να σου γίνει η καρδιά.
Βρέχει ουρανός και βρέχομαι
μα εγώ σε σένα έρχομαι.
Βρέχει ουρανός και βρέχομαι
μα εγώ σε σένα έρχομαι.
Το ξημέρωμα οι διαβάτες
στα σκαλιά σου θα με βρουν
και θα πουν να πως πεθαίνουν
τα παιδιά που αγαπούν.
