Φθινοπώριασε κι άκουσα
το στερνό τ’ αντίο σου
φθινοπώριασε κι έκλεισα
το πικρό βιβλίο σου.
Σε τραγούδησα
σαν μιαν απέραντη αμμουδιά
σαν μια ροδιά
χωρίς κλαδιά.
Σε τραγούδησα
σαν μια μεγάλη ακρογιαλιά
σαν μια φωλιά
χωρίς πουλιά.
Φθινόπώριασε κι έσβησε
το ξανθό σου το αστέρι φθινοπώριασε
κι έγινε βορινό πια τ’ αγέρι.
Σε τραγούδησα
σαν μιαν απέραντη αμμουδιά
σαν μια ροδιά
χωρίς κλαδιά.
Σε τραγούδησα
σαν μια μεγάλη ακρογιαλιά
σαν μια φωλιά
χωρίς πουλιά.