Τα χείλη μου κλειστά
σαν κόκκινες κουρτίνες
δεν βρήκες τόσους μήνες
ποτέ σου καιρό
Μα εγώ σε συγχωρώ
και στέλνω απ’ το τζάμι
το βλέμμα όπου φτάνει
να σε ξαναβρώ
να σε ξαναβρώ
θα σε ξαναβρώ
Δε φαντάζεσαι
πόσο λείπεις από μένα δε φαντάζεσαι
μια καινούρια αρχή να κάνεις τώρα βιάζεσαι
με κρατάς απέναντι σου σαν εχθρό
Δε φαντάζεσαι
τι σημαίνει να σε χάνω δε φαντάζεσαι
είχα μάθει τόσα χρόνια να με νοιάζεσαι
και να συνηθίσω μόνος δεν μπορώ
Τα χείλη μου κλειστά
μέχρι να επιστρέψεις
ξεχάσανε οι λέξεις
τι θέλω να πω
Το ξέρεις πως εγώ
αυτό που τώρα κάνεις
δεν έχω πια δυνάμεις
για να το δεχτώ
για να το δεχτώ
δε θα το δεχτώ
Δε φαντάζεσαι
πόσο λείπεις από μένα δε φαντάζεσαι
μια καινούρια αρχή να κάνεις τώρα βιάζεσαι
με κρατάς απέναντι σου σαν εχθρό
Δε φαντάζεσαι
τι σημαίνει να σε χάνω δε φαντάζεσαι
είχα μάθει τόσα χρόνια να με νοιάζεσαι
και να συνηθίσω μόνος δεν μπορώ
