Δεν με νοιάζει πια για ότι κι αν συμβαίνει
ποιος γεννιέται, ποιος γερνάει, ποιος πεθαίνει.
Κι αν μου πουν πως θα βγει ο ήλιος απ’ τη δύση
κι αν μου πουν πως καλοκαίρι θα χιονίσει.
Δεν με νοιάζει αν κλαίει ο κόσμος ή γελάει
ποιος πονάει, ποιος τα πίνει, ποιος τα σπάει.
Η ζωή για μένα λέξη είναι κουτή
κι αν ρωτάτε θα σας πω και το γιατί.
Γιατί τα μάτια τ’ αγαπημένα,
που ήταν για μένα όλη η ζωή,
άλλον κοιτάζουν ερωτευμένα
και τ’ όνειρό μου φυλλοροεί.
Δεν με νοιάζει πια για ότι κι αν συμβαίνει
και μου φαίνονται όλα ξένα κι όλοι ξένοι.
Δεν με νοιάζει πια που πάω και τι κάνω
αν θα ζήσω, θα χαθώ ή θα πεθάνω.
Δεν με νοιάζουνε του κόσμου πια τα λόγια
οι καημοί του, οι χαρές, τα μοιρολόγια.
Μακριά μου αντηχεί το κάθε τι
κι αν ρωτάτε θα σας πω και το γιατί.
