Ήσουν δικιά μου μια φορά
ήταν η αγάπη μας φωτιά
μα τη ματώσαμε πως την πληγώσαμε
εμείς πως την πληγώσαμε
Κι ήρθε μετά ο χωρισμός
κι έγινε σύμβουλος κακός για τις καρδιές μας
για τις ζωές μου
πληγή για τις ζωές μας
Και τότε έφυγα έφυγα
και πάλι μόνος μου έμεινα
δε θέλει λόγο η καρδιά ν’ αγαπάει
και δε θέλει τρόπο κανένα
Και τότε μ’ άφησες μ’ άφησες
να ’ξερα πόσο μ’ αγάπησες
δε θέλει λόγο η καρδιά να πειστεί
πως δεν μπορεί χωρίς εσένα
Λίγο μετά το χωρισμό
είχα ένα θάρρος μια ευχή και μια ελπίδα
τι λάθος έκανα ζωή και πάλι πέθανα
Και τότε έφυγα έφυγα
και πάλι μόνη μου έμεινα
δε θέλει λόγο η καρδιά ν’ αγαπάει
και δε θέλει τρόπο κανένα
Και τότε μ’ άφησες μ’ άφησες
να ’ξερα πόσο μ’ αγάπησες
δε θέλει λόγο η καρδιά να πειστεί
πως δεν μπορεί χωρίς εσένα
