Δε θέλω γράμμα να μου φέρει ταχυδρόμος,
δεν μπαίνει η αγάπη σ’ ένα άψυχο χαρτί.
Δεν έχω αλλάξει ούτε εγώ ούτε κι ο δρόμος,
ξέρεις που μένω κι άμα θέλεις γύρνα εσύ.
Δε θέλω γράμμα να μου φέρει ταχυδρόμος,
φιλιά δε θέλω με πολλά θαυμαστικά.
Δεν έχω αλλάξει ούτε εγώ ούτε κι ο δρόμος,
κι αν μ’ αγαπάς, γύρνα μια μέρα ξαφνικά.
Τι να μου κάνει ένα γράμμα
κι ένα φιλί ζωγραφισμένο;
Κάθε αράδα κι ένα κλάμα,
κι εγώ μ’ αυτά ν’ αργοπεθαίνω.
Δε θέλω γράμματα εγώ,
θέλω να ζω, θέλω να ζω!
Εχτές το βράδυ καθώς γύριζαν τα τρένα
είδα τον κόσμο να φιλιέται στο σταθμό
κι ενώ το ήξερα πως ήσουνα στα ξένα
εγώ κοιτούσα μ’ αγωνία να σε δω.
Μην επιμένεις, δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Μην ξαναγράψεις, σε εξορκίζω, να χαρείς.
Αν μ’ αγαπάς, γίνε εσύ ο ταχυδρόμος
κι έλα να νιώσω ότι ζω και ότι ζεις.
