Τι έχεις πάλι και πονάς
κι είσαι συννεφιασμένο
Και μες τους δρόμους τριγυρνάς
μονάχο ερωτευμένο
Γιατί να κάθεσαι να κλαις
μι’ αγάπη που ‘χει φύγει
Αφού έχει η ζωή χαρές
και ναι μα το Θεό…
Δε βαριέσαι δε πειράζει
μη σε πιάνει το μαράζι
κι άδικα τα νιάτα σου σκορπάς
Δε βαριέσαι δε πειράζει
πες πως τώρα δε σε νοιάζει
θα ‘βρεις άλλη αγάπη ν’ αγαπάς
Νωρίς νωρίς τα βάσανα
στα μάτια σου σταθήκαν
Κι οι πίκρες βρήκαν ανοιχτά
και στη καρδιά σου μπήκαν
Γιατί να λιώνεις σαν κερί
γι’ αγάπη να δακρύζεις
Αφού αλλάζουν οι καιροί
και ναι μα το Θεό…
Δε βαριέσαι δε πειράζει
μη σε πιάνει το μαράζι
κι άδικα τα νιάτα σου σκορπάς
Δε βαριέσαι δε πειράζει
πες πως τώρα δε σε νοιάζει
θα ‘βρεις άλλη αγάπη ν’ αγαπάς
