Ντυθήκαμε όλοι δανεικά, κλείσαν τα στόματα
Κι είχες κουζίνα, μπάνιο, χολ στα χαρακώματα
Δεν είναι μόδα να συρθείς στα μεροκάματα
κι ούτε να ζεις και να μιλάς παλιά σου πράγματα.
Δεν πρέπει πια να νοσταλγείς με τα φεγγάρια σου
Και αναμνήσεις να ζητάς μες τα συρτάρια σου
Δεν είναι μόδα πια τα γκρι, τα σκούρα χρώματα
γιατί κανείς δεν συγχωρεί τέτοια συμπτώματα
Φόρεσε κόκκινα βαθιά να κάνεις θαύματα
να μη φανεί η μαχαιριά μήτε τα τραύματα.
Κι ύστερα φόρεσε μαβιά να δεις που ίδρωσες
αφού με αίμα και λεφτά όλους τους πλήρωσες
Θα είσαι μες την εποχή χωρίς ταυτότητα
Άσε στους άλλους την πλαστή πραγματικότητα
Κάψε παλιούς λογαριασμούς και τα τεφτέρια σου
Τα αίματα στους αριθμούς κάψαν τα χέρια σου
Δεν είναι μόδα πια τα γκρι, τα σκούρα χρώματα
γιατί κανείς δεν συγχωρεί τέτοια συμπτώματα
Φόρεσε κόκκινα βαθιά να κάνεις θαύματα
να μη φανεί η μαχαιριά μήτε τα τραύματα.
Κι ύστερα φόρεσε μαβιά να δεις που ίδρωσες
αφού με αίμα και λεφτά όλους τους πλήρωσες
