Την πόρτα έκλεισες και βιάστηκες
Σαν ένοχος μεσάνυχτα να φύγεις
Την ίδια πόρτα ναι, που κάποτε
Την έκλεινες να μείνεις για καλά
Μα πως αλλάξαμε
Κι ο έρωτας που νιώθαμε
Δεν άντεξε να ζήσει τελικά
Οι νύχτες έγιναν ατέλειωτες
Και δύσκολα πια τώρα ξημερώνει
Οι ίδιες νύχτες ναι, που κάποτε
Τις πνίγαμε μ’ ατέλειωτα φιλιά
Μα πώς αλλάξαμε
Δυο άγνωστοι που τίποτα ξανά
Δεν τους ενώνει τελικά
Δεν έχουμε πια τίποτα να πούμε
Απόψε όλα σπάνε
Τα μάτια δε μιλάνε
Και χανόμαστε
Δεν έχουμε πια τίποτα να πούμε
Δεν έχουμε πια όνειρα να ζούμε
Δεν έμεινε μια σπίθα να καούμε
Το έργο μας τελείωσε
Δεν έμεινε πια τίποτα να δούμε
Δεν έχουμε πια τίποτα να πούμε
Το ψέμα έκλεψε
Κι απόψε την παράσταση
Μα πρέπει να τελειώνει
Εμείς που δίναμε στους όρκους μας
Παράταση με λόγια αληθινά
Μα πως αλλάξαμε
Δυο άγνωστοι που τίποτα ξανά
Δεν τους ενώνει τελικά
