Ενόμιζα πως ήξερα και εγώ πολλά
κι ήμουν απ’ τα μελετηρά παιδιά
οι δάσκαλοι μου βάλαν όλοι άριστα
και η ζωή μηδενικά.
Μα τώρα πια δεν ξέρω αν είμαι ο καλός
αν είμαι ο άσχημος ή ο κακός
κοιτάζω μόνο γύρω σαν κωφάλαλος
ή μήπως είμαι και τυφλός.
Δεν ξέρω τίποτα, τίποτα
τ’ ομολογώ
δεν ξέρω τίποτα
μόνο πως σ’ αγαπώ
δεν ξέρω τίποτα, τίποτα
και το εννοώ
δεν ξέρω τίποτα
μόνο πως σ’ αγαπώ.
Οι φίλοι μου ρωτάνε αν είμαι καλά
αν παίρνω χάπια ή τρελάθηκα
δεν είμαι, βρε παιδιά, και τόσο σοβαρά
απλώς δεν έχω απόψεις πια.
Αφού όλοι τα ξέρουν όλα τότε πως
ο κόσμος γίνεται χειρότερος
οι τοίχοι, λέει, γκρεμίζονται ολοταχώς
μα χτίζουν άλλους διαρκώς.
Δεν ξέρω τίποτα, τίποτα
τ’ ομολογώ
δεν ξέρω τίποτα
μόνο πως σ’ αγαπώ
δεν ξέρω τίποτα, τίποτα
και το εννοώ
δεν ξέρω τίποτα
μόνο πως σ’ αγαπώ.
