Κοντά σου πάντα κι αν θα ζω
θα `μαι πολύ μακριά σου,
τις νύχτες και τα δειλινά
μας βλέπουν αγκαλιά μα κι όμως,
συνήθεια είν’ όλα αυτά.
Κοντά σου πάντα κι αν θα ζω
θα `μαι πολύ μακριά σου,
θα κλάψεις κάποτε πικρά
μα τότε θα `ναι αργά, στο λέω,
μη με ρωτάς γιατί.
Δεν μπορείς, δεν μπορείς μες στο ψέμα να ζεις
είν’ όλα χαμένα,
δεν έχω τι άλλο να πω τώρα πια,
αντίο μοναχά, αντίο μοναχά, αντίο.
Δεν το περίμενες ποτέ
κι όμως η ώρα ήρθε,
η ώρα που θα σου το πω
πως πια δε σ’ αγαπώ,
δε θέλω για σένανε να ζω,
Δεν το περίμενες ποτέ
κι όμως η ώρα ήρθε,
εκείνη η ώρα η πικρή
που πέφτει μια βροχή στα μάτια
κι αλλάζει η ζωή.
Δεν μπορείς, δεν μπορείς μες στο ψέμα να ζεις
είν’ όλα χαμένα,
δεν έχω τι άλλο να πω τώρα πια,
αντίο μοναχά, αντίο μοναχά, αντίο.
