Μοιάζουν οι νύχτες μου αιώνες μακριά σου
μοιάζουν τα λόγια σου μαχαίρια στην καρδιά
μες στο δωμάτιο πλανιέται η σκιά σου
κι όλη τη νύχτα μ’αγκαλιάζει η μοναξιά
Ξημερώνει και πεθαίνω πως να σου το πω
μακριά σου υποφέρω έπαψα να ζω
ξημερώνει και δε θέλω άνθρωπο να δω
να γυρίσεις περιμένω πόσο σ’ αγαπώ
Δεν περνούν οι νύχτες και οι λεπτοδείκτες
έχουν σταματήσει τέσσερις παρά
γίνομαι κομμάτια για τα δυο σου μάτια άλλη μια φορά
Πάλι κοιτάζω το ρολόι και δακρύζω
πάλι κοιτάζω έξω μήπως και σε δω
ακούω βήματα στις σκάλες και νομίζω
ότι δεν έφυγες κι ακόμα είσαι εδώ
Ξημερώνει και πεθαίνω πως να σου το πω
μακριά σου υποφέρω έπαψα να ζω
ξημερώνει και δε θέλω άνθρωπο να δω
να γυρίσεις περιμένω πόσο σ’ αγαπώ
Δεν περνούν οι νύχτες και οι λεπτοδείκτες
έχουν σταματήσει τέσσερις παρά
γίνομαι κομμάτια για τα δυο σου μάτια άλλη μια φορά
