Δεν πίστευα ότι θα ζήσω μέχρι εδώ
να βλέπω στα χαμένα
Θεριά μ ανθρώπινη λαλιά
και χέρια απλωμένα
Δεν πίστευα το κέρδος πως θα κάνει τη ζημιά
τέτοιον κατήφορο και τέτοια ανημποριά
Ν αλλάζουνε οι λέξεις κι άλλα να εννοούν
να μπερδευτούν τα πράγματα να με ποδοπατούν.
Όμορφος κόσμος μη σκαλίζεις το πετσί του
Έσβησε πριν καιρό η αντοχή του
κι έμεινε στο δωμάτιο ξεχασμένη
φύγε μακριά ψυχή μου μουδιασμένη
Τρελοί μέσα στον ύπνο και στο ξύπνιο διχασμένοι
δεν εννοεί κανένας μας κανέναν.
Μια λάθος σύμβαση μια σχέση κουρντισμένη
ο κόσμος γέρασε κι ακόμα περιμένει
Περιμένει όπως λένε να φανεί
μια κάποια λύση έστω απ το πηγάδι να τον βγάλει
Κι αν πάλι απόψε ψάχνεις να βρεις το κλειδί
οι αφέντες σου κοιτούν με προσοχή
Ηλίθιοι μέσα στην παραζάλη.
