Το μετάνιωσε η νύχτα
δε θα ρίξει απόψε δίχτυα
κι είναι ένα φεγγάρι ωκεανός
Μα όσο εσένα περιμένω
σαν φανάρι κολλημένο
πάντα θα’ναι ο δρόμος σκοτεινός
Πέρνα με κόκκινο καρδιά μου και συνέχισε
και μη μ’ αφήνεις τους καθρέφτες να κοιτάξω
κι αν κάποιος κάποτε πως δεν αξίζει μ’ έπεισε
εγώ έχω μάθει ν’ αγαπώ και δε θ’ αλλάξω
Το μετάνιωσε η ομίχλη
κι ένας φάρος κάπου δείχνει
μα έχω μείνει απόψε από πανιά
Κι όσο εσένα περιμένω
στο αδιέξοδο επιμένω
κι εύχομαι να είχα δυο φτερά
Πέρνα με κόκκινο καρδιά μου και συνέχισε
και μη μ’ αφήνεις τους καθρέφτες να κοιτάξω
κι αν κάποιος κάποτε πως δεν αξίζει μ’ έπεισε
εγώ έχω μάθει ν’ αγαπώ και δε θ’ αλλάξω
