Κριτής ο ίδιος μου εαυτός σε κάθε κίνηση που δε σ’ αρέσει
μ’ έχει εκτοπίσει εντελώς και μ’ έχει εκμηδενίσει
με λίγα λόγια προκοπή από ένα τέτοιο εραστή
που σε ζηλεύει αφόρητα και σε τρελαίνει ανόητα δεν βρίσκεις.
Τώρα που έμαθα πως περπατάς γιατί δε μου μιλάς
γιατί κοιτάς τον δρόμο και τραβάς
σαν να κουρδίζεσαι καλά και με προγράμματα τυφλά
ακολουθάς αυτό π’ αντιπαθώ, εκείνο που μισώ
μα σένα αγαπώ.
Με κόβει πυρετός όταν σε φέρνω στο μυαλό μου
και ότι άλλο γίνεται εντός μου προκαλείς
κυρίως ακατάστατα με κόβεις και με ράβεις
μ’ αφήνεις, μ’ αγαπάς, με κοροϊδεύεις, μ’ απατάς
κι όταν δεν έχεις φράγκο επιστρέφεις και γελάς.
Διεκδικώ σκληρά ότι αγαπώ απλά
κι αν μου κρατάς γινάτι και σ’ άλλον κλείνεις μάτι
είναι που η νύχτα είναι μικρή, είναι η ζωή μας χλιαρή.
