Μη μου δίνεις, μη μου δίνεις
άλλο απ’ το ποτήρι σου να πιω.
Με μεθάς και τα `χω χάσει
με τον ίδιο μου τον εαυτό
όταν τον κοιτάζω, όταν τον κοιτάζω
μαργαρίτες να μαδάει
κι όλο εκείνες να ρωτάει:
“Μ’ αγαπάει, δε μ’ αγαπάει”
κι αν για μένανε πονάει.
“Μ’ αγαπάει, δε μ’ αγαπάει”
κι αν για μένανε πονάει.
Να ξερες μονάχα πόσο μουχεις λείψει,
μακριά από σένα
βρίσκω μόνο θλίψη.
Μη με βάζεις, μη με βάζεις
για χατίρι σου να τρελαθώ.
Μ’ έχεις κάνει ν’ απορήσω
με τον ίδιο μου τον εαυτό
όταν τον κοιτάζω, όταν τον κοιτάζω
μαργαρίτες να μαδάει
κι όλο εκείνες να ρωτάει:
“Μ’ αγαπάει, δε μ’ αγαπάει”
κι αν για μένα ξενυχτάει.
“Μ’ αγαπάει, δε μ’ αγαπάει”
κι αν για μένανε πονάει.
Να ξερες μονάχα πόσο μουχεις λείψει,
μακριά από σένα
βρίσκω μόνο θλίψη.
“Μ’ αγαπάει, δε μ’ αγαπάει”
κι αν για μένα ξενυχτάει.
