Το σκότος το περήφανο της μαύρης της ημέρας,
Επάνω σου ήρθε με οργή· σε δρόσισε η προσευχή,
Σε δρόσισε ο αέρας,
Γονάτισες κομμάτιασες της αμαρτίας κάστρα,
Και βρέθηκες στα άστρα,
Μ᾽ αγγέλους να υμνείς.
Ποιος είσαι συ και τι μπορείς;
Η άβυσσος φωνάζει,
Ποιος είσαι συ και πως μπορείς,
Το αίμα σου να χύσεις,
Γι᾽ αυτούς να μαρτυρήσεις;
Είναι η αμαρτία αβάσταχτη,
Ποτέ δεν θα νικήσεις,
Ποιος είσαι συ; ποιον έχεις για πατέρα;
Μειδίασε ο σκοτεινός και νύχτωσε η ημέρα.
Στο όρος στην Γεθσημανή,
Μέσα στον ελαιώνα,
Το σκότος φωτοπλήχτηκε,
Με αίμα με αγώνα,
‘Ελυσες το σκοτάδι το μυστικό το βράδυ,
‘Ελυσες το σκοτάδι με του Θεού το χάδι.
