Λένε ότι τους χρωστάω και εγώ αλλού κοιτάω
είμαι πια στα αζήτητα,δεν νιώθω τίποτα,
δεν νιώθω τίποτα…
Λένε πρέπει να πληρώσω και εγώ ρωτάω πόσο
με χτυπάν αλύπητα,δεν νιώθω τίποτα,δεν
νιώθω τίποτα….
Εδώ και τώρα ήρθε η ώρα μιας απίστευτης κρίσης
προβλήματα η Ευρώπη όλη ψάχνει για λύσεις
μια χώρα που ανήκει πλέον σε τραπεζίτες
και τέως που με δάνεια τις άνοιξαν τρύπες
στα πρόθυρα τις κρίσης και οι σχέσεις
μαζί με τα λεφτά λιγοστεύουν οι ανέσεις
η μόλυνση παντού σε ψυχές και σε δρόμους
με φόντο τελετές με βασιλικούς γόνους.
Μικραίνουν οι συντάξεις ποιον απ όλους να κράξεις
ποια ευκαιρία υπάρχει για να αρπάξεις,τι να πιστέψεις
και σε ποιον να φωνάξεις ποιο μέλλλον και ποιον δρόμο
τελικά να χαράξεις,ένα ακόμα ερώτημα και μάλλον
σκόπιμα ποια τα παράνομα και ποια τα νόμιμα
ποιος είναι υπεύθυνος και ποιο το ατόπημα
αφού είναι όλοι έξω,κανένα πρόβλημα…
Λένε ότι τους χρωστάω και εγώ αλλού κοιτάω
είμαι πια στα αζήτητα,δεν νιώθω τίποτα,
δεν νιώθω τίποτα…
Λένε πρέπει να πληρώσω και εγώ ρωτάω πόσο
με χτυπάν αλύπητα,δεν νιώθω τίποτα,δεν
νιώθω τίποτα….
Δύο χρώματα δυο κόσμοι ένας τόπος μια ευθύνη
κανένας δεν την πήρε μες την δίνει μόνο κρίνη
εκκρίνει δηλητήριο απ τους αδένες δημοκρατία
και κράτος με σκισμένους τους υμένες,αντίπαλοι
στα λόγια όμως στην πλεύση κοίνη όλοι οι υποψήφιοι
μνηστήρες ίδια γεύση,ίδιο σενάριο γραμμένο με άλλο τρόπο
που μοιάζει με κάτι φθηνό που απόκτησες χωρίς κόπο.
Αλλάζω θέμα και στο φέρνω αλλιώς,ποιος απ όλους εκεί έξω
είναι τώρα ο εχθρός; μήπως συμπτοματικά είναι εντός των τοιχών
και ζητάει να δουλεύεις άνευ αποδοχών?
Ένα ακόμα ερώτημα,και μάλλον σκόπιμα από το αγαπημένο σου πάλι
συγκρότημα πες μου τι νιώθεις πες μου αν σε πόνεσε ή μαζί μου
απλά και πάλι εδώ δικαιώνεσαι..
Λένε ότι τους χρωστάω και εγώ αλλού κοιτάω
είμαι πια στα αζήτητα,δεν νιώθω τίποτα,
δεν νιώθω τίποτα…
Λένε πρέπει να πληρώσω και εγώ ρωτάω πόσο
με χτυπάν αλύπητα,δεν νιώθω τίποτα,δεν
νιώθω τίποτα…. (χ2)
