Σκοτείνιασε ξανά με πνιγεί η μοναξιά
και ο ουρανός φοράει την ψυχή μου
το δάκρυ μου φωτιά χαράζει τη ματιά
κυλάει στα χείλη κόβει την φωνή μου
Και σε βλέπω μέσα στου ποτού τη ζάλη
το όνομα σου ετικέτα στο μπουκάλι
Είμαι εγώ χωρίς εσένα ένα αμάξι δίχως φρένα
Και στις φλέβες μου σαν αίμα τρέχεις μέσα εσύ
είμαι ένα παιδί χαμένο μια καρδιά σε σώμα ξένο
ένα θαύμα περιμένω ν ‘μαστέ μαζί ν’μαστέ μαζί
Ξημερωσε ξανά μα ο ήλιος πουθενά
δυο σύννεφα μονάχα βουρκωμένα
υπάρχω μα δε ζω σου γράφω σαγαπώ
στο χώμα μ’αποτσίγαρα σβησμένα
