Εγώ εδώ, να σε θυμάμαι μ’ αγωνία,
σαν ήλιο, σαν κακοκαιρία
κι εσύ αλλού, στ’ αναστενάγματα του δρόμου
με τ’ όνειρό μου.
Οι δραπέτες της αγάπης φεύγουν νύχτα,
δίχως λόγια, αφού δεν έχουν τι να πουν,
οι δραπέτες της αγάπης φεύγουν νύχτα,
για να μη σε δουν στα μάτια και ντραπούν.
Εγώ εδώ, λες και το θαύμα περιμένω,
να μη με βλέπεις πια σαν ξένο,
κι εσύ αλλού, με χρόνια ξένοιαστα, κλεμμένα,
όλα από `μένα.
Οι δραπέτες της αγάπης φεύγουν νύχτα,
δίχως λόγια, αφού δεν έχουν τι να πουν,
οι δραπέτες της αγάπης φεύγουν νύχτα,
για να μη σε δουν στα μάτια και ντραπούν.
Για να μη σε δουν στα μάτια και ντραπούν.
