Δρομί, δρομάκι της φραγής,
μην πολυβιάζεσαι να βγεις,
μα ας είναι οι βόλτες σου πολλές
απ’ τα μαγκάνια, απ’ τις ελιές.
Στενό δρομάκι της φραγής,
όλο να πας κι όλο ν’ αργείς,
απ’ τα περβόλια, απ’ τις ελιές,
κι απ’ τ’ ουρανού τις αγκαλιές.
Κάθε κρυφό σου δε βαστά
ούδ’ έξι βήματα σωστά
μα μόλις στρίψει το τειχί,
κι αρχίζεις άλλα απ’ την αρχή.
Μέσα στις βόλτες σου θα βρω
ένα εκκλησίδι με σταυρό,
το γαϊδουράκι τ’ αρφανό
που λιγουρεύει για σανό.
Το νήπιο που παραπατεί
πλάι στην κυρούλα τη σκυφτή,
και τ’ αξυπόλητο παιδί
που γλυκά λόγια τραγουδεί.
Ψιλό δρομάκι της φραγής
πούθε θα πας, πούθε θα βγεις;
Θα `χεις, το ξέρω, στο πλευρό,
κι άλλο εκκλησίδι με σταυρό,
το σκύλο, δίπλα στο βοσκό,
που δε μου οσμίζεται κακό
και το γοργό το δουλευτή
με το βασιλικό σ’ αυτί.
Σαν το βιβλίο σε μελετώ,
κατεβατό, κατεβατό,
ανοιγμένο αλφαβητάρι
απάνω στου Θεού τη χάρη.
