Δρόμοι σκονισμένοι
που με σεργιανάτε
κι όλο με τραβάτε
σ’ άγνωστες γιορτές
σε τρελές αγάπες
γιατί με πουλάτε
δρόμοι φορτωμένοι
με ανηφοριές
Η ζωή μου τρέχει
στην οχλαγωγία
κι όλοι με μανία
πάνω μου χτυπούν
δρόμοι φορτωμένοι
με πολυκοσμία
να ‘χα μια αγάπη
κι όλα ας χαθούν
Δρόμοι της συνήθειας
και της περιφρόνιας
μια σταλιάς συμπόνιας
δε θα βρω ποτές
δρόμοι λασπωμένοι
γη της καταφρόνια
για ανθρώπους μόνους
είστε φυλακές
Η ζωή μου τρέχει
στην οχλαγωγία
κι όλοι με μανία
πάνω μου χτυπούν
δρόμοι φορτωμένοι
με πολυκοσμία
να ‘χα μια αγάπη
κι όλα ας χαθούν
να ‘χα μια αγάπη
κι όλα ας χαθούν.
