Σβήνει η φωνή μες στο πλήθος σε ζητώ,
ό, τι έχω είσαι συ, όλα χάθηκαν στο λεπτό.
Σε μια πορεία στερνή τη ζωή μου ακολουθώ,
δεν θ’ αντέξω μοναχή με τον φόβο να μετρηθώ.
Δεν έχει επιστροφή, κλείσαν οι δρόμοι πια για μας
κι αν λύγισε η ψυχή, πίσω ποτέ σου μην κοιτάς.
Τι θα μας βρει ποιος το ξέρει τώρα πια;
Κάθε βήμα μου οδηγεί απ’ τη γη μας στο πουθενά.
Το καραβάνι μακρύ πίσω σύνορα κλειστά,
σαν ταινία σκοτεινή η ζωή μας όλη περνά.
Δεν έχει επιστροφή, κλείσαν οι δρόμοι πια για μας
κι αν λύγισε η ψυχή, πίσω ποτέ σου μην κοιτάς.
Σβήνει η φωνή μες στο πλήθος σε ζητώ,
μη μ’ αφήσεις μοναχή με τον φόβο να μετρηθώ.
Κι αν θα λυγίσει η ψυχή δώσ’ μου χέρι να πιαστώ,
τώρα πάλι απ’ την αρχή τη ζωή μου πρέπει να βρω.
