Τρέχω σ’ ένα δρόμο
αδειανός τα φώτα του σβηστά
έρημος και μόνος
με καλωσορίζει φιλικά
Μου χτυπάει την πλάτη
και μου βγάζει κάτι παιδικό
κι έτσι από γινάτι
πιο γλυκά το γκάζι ακουμπώ
Τα φρένα σφυρίζουν
ουρλιάζουν και βρίζουν
και η στροφή γελάει πονηρά
τα χέρια μου αφήνω
τα μάτια μου κλείνω
και τρέχω στη δική σου αγκαλιά
Τρέχω σ’ ένα δρόμο
αδειανός τα φώτα του σβηστά
έρημος και μόνος
τρέχω στη δική σου αγκαλιά
