Στο ημερολόγιο της ζωής μου χαρακιές
βδομάδες μήνες που περάσανε και πάνε
έζησα ως τώρα δυο χιλιάδες Κυριακές
κι όλες τους συννεφιασμένες τις θυμάμαι.
Όταν θα φύγω γράψτε για μένα
ήταν παράξενο το ριζικό της
δεν αγαπήθηκε από κανέναν
έδινε μόνο, αλλά στον πόνο
οι μοίρες μοίρασαν διπλό το μετρικό της.
Γιατί γεννήθηκα στον κόσμο απορώ
χίλια γιατί μου βασανίζουν το μυαλό μου
εκεί που ψάχνω ένα νόημα να βρω
αποκοιμιέμαι στο υγρό προσκέφαλό μου.
