Δώδεκα και πέντε και πέντε πήγε η ώρα
και σε περιμένω στο στενό.
Άργησες να ’ρθεις και έπιασε η μπόρα
στην καρδιά μου και στον ουρανό.
Δώδεκα και πέντε ακριβώς
και έχω μείνει πάλι μοναχός.
Δώδεκα και πέντε και πέντε μαχαιριές,
στην καρδιά μου άνοιξες πληγές.
Δώδεκα και πέντε και πέντε και θα φύγω
να χωθώ σε κάνα καπηλειό,
να μεθύσω πάλι, να ξεχάσω λίγο
τ’ άπιστα ματάκια της τα δυο.
Δώδεκα και πέντε ακριβώς
και έχω μείνει πάλι μοναχός.
Δώδεκα και πέντε και πέντε μαχαιριές,
στην καρδιά μου άνοιξες πληγές.
