Ίσως να φταίνε οι νύχτες,
Που νοιώθω κι απόψε πολύ μοναξιά
Κανένα φεγγάρι δεν βγήκε αυτή τη βραδιά
Όλη η ζωή μου για πάντα,
Δεμένη σφιχτά στη δική σου τροχιά
Και εσύ μια αγάπη που σε περιμένω κρυφά
Ίσως να φταίνε οι λέξεις,
Κι ας αφήνουν βαθιές χαρακιές
Στιγμές που δαγκώνεις τα χείλη και μέσα σου κλαις
Θες να φωνάξεις, να βρίσεις, να σπάσεις,
Να πεις ένα «φτάνει, ως εδώ!»
Η έστω ένα λόγο να βρεις για να πεις «σ’ αγαπώ»
Δως μου μια αγκαλιά
Μοναξιά να μη νιώθω άλλο πια
Δως μου μια αγκαλιά
Στο άγγιγμα σου να σπάσει η καρδιά
Δως μου μια αγκαλιά
Άνοιξε μου μια πόρτα στη ζωή
Κράτησε με γιατί η αγάπη αυτή να μας σώσει μπορεί
Ίσως να φταίνε οι μέρες που φεύγουν,
Και αφήνουν στο σώμα πληγές
Αγάπες χαμένες που μένουν για πάντα στο χθες
Όμως απόψε μου λείπεις,
Και ψάχνω μια ανάσα δική σου να βρω
Σ” αυτό τον αδιάφορο κόσμο να ζω δεν μπορώ
Δως μου μια αγκαλιά
Μοναξιά να μη νιώθω άλλο πια
Δως μου μια αγκαλιά
Στο άγγιγμα σου να σπάσει η καρδιά
Δως μου μια αγκαλιά
Άνοιξε μου μια πόρτα στη ζωή
Κράτησε με γιατί η αγάπη αυτή να μας σώσει μπορεί
Κράτησε με γιατί η αγάπη αυτή να μας σώσει μπορεί
