Μες στην κοσμοχαλασιά ήρθε εκείνη,
μες στο θολό μου μυαλό, λάμψη να γίνει.
Ήρθε σαν πρωτοβρόχι, σαν ξαστεριά
και φόβους κι αγωνίες δεν έχω πια.
Δώσε μου, Θεέ μου, χρόνια να ζήσω
να την αγαπάω πολύ καιρό,
ό, τι μου ’χει μείνει να της χαρίσω
κι ό,τι έχω χάσει να ξαναβρώ.
Είναι της νύχτας ευχή, γέλιο της μέρας,
θυμός μου και προσευχή, ήλιος κι αγέρας.
Στο κουρασμένο κορμί μου κάθε βραδιά
τα μακριά δάχτυλά της καίνε κεριά.
Δώσε μου, Θεέ μου, χρόνια να ζήσω
να την αγαπάω πολύ καιρό,
ό, τι μου ’χει μείνει να της χαρίσω
κι ό,τι έχω χάσει να ξαναβρώ.
