Άνεμος μοιραίος μακριά μου σε έχει πάρει
και έχω μείνει έξω από τα πλάνα του Θεού
μίκρυνε ο κόσμος αναπάντεχα για μένα
μες την καταιγίδα του καιρού.
Που να χωρέσω, που;
Στο σπίτι ποιου καημού;
Δύο μέτρα ουρανός
από πάνω μου για φως
τόσο έμεινε για μένα
αφού έγινες καπνός,
Δύο μέτρα ουρανός…
Μάγος είναι ο χρόνος και όλα τα εξαφανίζει
κάνει την αγάπη ένα αγκάθι στην καρδιά
μίκρυνε ο κόσμος απ’ την άδικη φυγή σου
θρύψαλα η δύναμη μου πια.
Που να χωρέσω, που;
Στο σπίτι ποιου καημού;
Δύο μέτρα ουρανός
από πάνω μου για φως
τόσο έμεινε για μένα
αφού έγινες καπνός,
Δύο μέτρα ουρανός…
Δύο μέτρα ουρανός
από πάνω μου για φως
τόσο έμεινε για μένα
αφού έγινες καπνός,
Δύο μέτρα ουρανός…
